تفاوت بین مزوتراپی و میکرونیدلینگ

درمان های سوزن سازی پوست دوباره در کانون توجه قرار گرفته اند زیرا مشتریان به دنبال نتایج بدون توقف هستند ، اما یک اندازه برای همه مناسب نیست. در اینجا نکات مهمی وجود دارد که باید هنگام تصمیم گیری در مورد روش درمانی ارائه شود

تلاش ابدی برای داشتن پوست بی عیب باعث شده است که بسیاری از مشتریان زیر سوزن قرار بگیرند - یعنی سوزن پوست. در حال حاضر درمان های سوزنی را می توان در فهرست های درمانی در سالن های بالا و پایین کشور مشاهده کرد ، زیرا درمانگران می توانند از طریق یک اصل اساسی در ترمیم و بازسازی زخم به مشتریان در دستیابی به اهداف پوستی خود کمک کنند.

در حالی که غلتک پوستی رایج ترین روش میکرونیدلینگ است ، گزینه های دیگری وجود دارد که باید قبل از تصمیم گیری در مورد روش درمانی بررسی شود و با ایجاد سردرگمی در مورد اینکه چه کسی می تواند این روش های درمانی را انجام دهد ، ارزش انجام تحقیقات خود را دارد.

مزوتراپی یکی از گزینه های میکرونیدلینگ است. یک روش درمانی فرانسوی در اصل برای تزریق دارو به چربی زیر جلدی ایجاد شده است. در حال حاضر به طور گسترده ای برای جوان سازی پوست استفاده می شود ، اما یک روش متفاوت از میکرونیدلینگ کامل است. "هر دو مزوتراپی و میکرونیدلینگ شامل تکنیک های سوزن زدن هستند. با این حال ، آنها از نظر طول سوزن ، کاربرد ، عمق نفوذ ، سرعت زایمان و شرایط پوستی که تحت درمان قرار می گیرند متفاوت هستند

"مزوتراپی ترکیبی از یک کوکتل سفارشی از ویتامین های قدرتمند است که با استفاده از دستگاه مزو با یک سوزن به لایه های زیرین پوست تزریق می شود ، در حالی که میکرونیدلینگ به آرامی چندین سوزن میکروسکوپی را روی صورت حرکت می دهد تا باعث ایجاد علائم سوراخ سوراخ شود ، تولید کلاژن و الاستین ، "او توضیح می دهد.

میکرونیدلینگ چگونه کار می کند؟

اگرچه درمان های سوزن دار برای برخی ترسناک به نظر می رسد ، اما به دلیل نتایج چشمگیری که می توانند در حالی که غیر جراحی هستند ، می توانند به خدمات ستاره ای برای بسیاری از متخصصان زیبایی درمانی و زیبایی تبدیل شوند. دکتر فیونا مک کارتی ، متخصص زیبایی در چلسی ، لندن ، می گوید: "میکرونیدلینگ طی چند سال گذشته به دلیل کارآیی ، مشخصات ایمنی محدود و نتایج بالینی قابل توجه ، به بخشی جدایی ناپذیر از الگوریتم درمان من تبدیل شده است."

"بیماران علاقه زیادی به خرابی طولانی ندارند و به نظر می رسد از اقدامات تهاجمی بیشتر طفره می روند ، بنابراین میکرونیدلینگ تعادل کامل حداقل زمان بهبودی و نتایج قابل مشاهده را فراهم می کند."

در حالی که هر دو روش میکرونیدلینگ و مزوتراپی با ایجاد پاسخ در لایه های زیرین پوست کار می کنند ، هر یک از این موارد برای نگرانی های مختلف مناسب است ، بنابراین شما می توانید بسته به رایج ترین علائم در بین مشتریان ، انتخاب کنید که در کدام روش درمانی سرمایه گذاری کنید. گروه پیشرفته مراقبت از پوست Therapié Clinic ، که بیش از 30 سایت در سراسر کشور دارد ، به دلیل طیف گسترده ای از نگرانی های مشتری ، که هر دو صورت و بدن را می توان با ارائه این دو مورد برطرف کرد ، هر دو روش را در فهرست خود قرار داده است.

سیمون شوفمن ، مدیر آموزش Therapié در انگلستان ، می گوید: "نیدلینگ برای مشتریانی با رنگ پوست یا بافت ناهموار ایده آل است و به شما کمک می کند تکه های رنگدانه و قرمزی سطحی نیز ایجاد شود." "همچنین برای خطوط بسیار ریز پخش شده از چشم و اطراف لب خوب است - این اولین علائم پیری است."

شوفمن پیشنهاد می کند که با در نظر گرفتن بوتاکس یا پرکننده های پوستی ، میکرونیدلینگ به مشتریان ارائه دهیم ، یا این که پوست را از قبل در شرایط عالی قرار دهید و بنابراین از اثر تزریقی حمایت کنید ، یا به جای آن ، به آنها نشان دهید که فقط با بهبود کیفیت پوست ، چهره چه بهتر می تواند ظاهر شود. وی می افزاید: "این کار برای زخم و کشیدگی بدن نیز بسیار مناسب است."

مزوتراپی چگونه کار می کند؟

در همین حال ، مزوتراپی برای موارد پوستی که از لایه های تحتانی وجود دارد ، مانند کمبود آب و پیری پیشرفته ، بهتر است ، زیرا با نفوذ سوزن به پوست ، یک محلول فعال هدفمند تزریق می شود. Negrea می گوید: "مزوتراپی برای کسانی که از کمبود پوست ، مات ، پف کرده و یا افتادگی پوست رنج می برند و کسانی که می خواهند با سلولیت و چربی های موضعی لجباز مقابله کنند بسیار مناسب است."

شوفمن می گوید: بیشتر درمانگران در سطح 3 عموماً با تفنگ مزوتراپی تا عمق 2 میلی متر سوزن می زنند ، ایده آل برای رسیدگی به علائم پیشرفته تر پیری پوست ، مانند از دست دادن حجم ، انجام می دهد ، و شما می توانید آنها را به عمق پوست منتقل کنید. "

به همین دلیل بسیاری از محلول های مزوتراپی دارای پایه اسید هیالورونیک هستند و باعث ایجاد هیدراتاسیون برای درخشش کامل از اعماق پوست می شوند. از مزوتراپی همچنین می توان برای مقابله با چربی های سطحی و سلولیت در بدن استفاده کرد ، در حالی که درمانگران قادر به تزریق محلول هایی هستند که به تجزیه چربی در حدود 4 میلی متر کمک می کند.

از طرف دیگر ، میکرونیدلینگ برای ایجاد علائم کششی و ایجاد زخم در بدن مناسب تر است ، همانطور که مک کارتی توضیح می دهد: "زخم شدن پوست کنترل شده باعث تحریک زخم بهبودی زخم می شود ، در نتیجه عوامل مختلف رشد آزاد می شود تا تولید کلاژن و الاستین جدید افزایش یابد. عناصر سازنده پوست سالم هستند. "

اگرچه مزوتراپی به طور کلی با استفاده از اسلحه انجام می شود ، اما معمولاً بسیار راحت تر از میکرونیدلینگ ، حتی با غلتک است. شوفمن می گوید: "Meso برای مشتری بسیار قابل تحمل است زیرا همه چیز سریعتر انجام می شود." "این یک سوزن است که به داخل پوست می رود ، در حالی که میکرونیدلینگ همزمان چندین سوزن را شامل می شود ، چه از غلتک و چه از دستگاه قلم استفاده می کنید."

این بدان معناست که بیهوشی موضعی معمولاً قبل از میکرونیدلینگ استفاده می شود اما برای مزوتراپی نیازی به آن نیست ، همچنین نشان دهنده میزان خرابی مشتری است. Negrea می گوید که در EF Medispa ، جایی که از دستگاه قلم برای سوزن زدن استفاده می شود ، "ما از کرم بیهوشی استفاده می کنیم تا درد را به حداقل برسانیم. از نظر خرابی ، مشتریان می توانند تا سه روز قرمزی خفیف تا متوسط ​​، تورم یا حساسیت به پوست را در هنگام لمس تجربه کنند. با مزوتراپی ، به هیچ ماده بیهوشی نیازی نیست و ممکن است مشتری تا 48 ساعت احساس خستگی ملایم بر روی پوست داشته باشد."

ریزش مو: دلایل شایع و درمان آن

ریزش مو: دلایل شایع و درمان آن

ریزش مو اغلب ناراحت کننده است و می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار داشته باشد. بیماران ممکن است ابتدا با ریزش موی منتشر یا تکه تکه به پزشک خانواده خود مراجعه کنند. آلوپسی زخم بهتر است توسط یک متخصص پوست ارزیابی شود. آلوپسی غیرخطی به راحتی در مطب پزشک خانواده قابل تشخیص و درمان است. آلوپسی آندروژنتیک می تواند از طریق بالینی تشخیص داده شود و با ماینوکسیدیل درمان شود. آلوپسی آره آتا با تکه های معمولی ریزش مو تشخیص داده می شود و محدود به خود است. کچلی باعث ایجاد آلوپسی می شود که ممکن است اریتماتیک و پوسته پوسته باشد و باید به طور سیستمی درمان شود. تلوژن افلوویوم یک آلوپسی غیر التهابی غیر التهابی است که از شروع نسبتاً ناگهانی ناشی از استرس فیزیولوژیکی یا عاطفی است. هنگامی که علت رسوب آور برطرف شد ، مو معمولاً دوباره رشد می کند. تریکوتیلومانیا یک اختلال کنترل تکانه است. هدف این درمان کنترل وضعیت روانی اساسی است. Trichorrhexis nodosa هنگامی رخ می دهد که موها ثانویه پس از ضربه از بین می روند و اغلب نتیجه یک مدل سازی مو یا استفاده بیش از حد از محصولات مو است. Anagen effluvium ریزش غیرطبیعی انتشار مو در مرحله رشد ناشی از رویدادی است که فعالیت میتوزیک فولیکول مو را مختل می کند ، معمولاً شیمی درمانی. حمایت از پزشک به ویژه برای بیمارانی که در این شرایط قرار دارند مهم است.

بیماران مبتلا به ریزش مو اغلب ابتدا با پزشک خانواده خود مشورت می کنند. ریزش مو تهدید کننده زندگی نیست ، اما آزار دهنده است و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد. الگوی ریزش مو ممکن است آشکار باشد ، مانند تکه های طاسی که در آلوپسی آره آتا ایجاد می شود ، یا ظریف تر ، مانند ریزش موی منتشر که در تلوژن افلوویوم اتفاق می افتد. همانند اکثر شرایط ، پزشک باید ارزیابی را با شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی آغاز کند. برای تعیین اینکه آیا ریزش مو بدون زخم است (غیرسیکاتریک نیز نامیده می شود) ، قابل برگشت است یا زخم است (که به آن سیکاتریکال نیز می گویند) ، که دائمی است ، مفید است. آلوپسی اسکار نادر است و دارای علل مختلفی است ، از جمله بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوی دیسکویید. اگر دهانه های فولیکولی وجود نداشته باشد ، آلوپسی احتمالاً زخم است. این بیماران باید به یک متخصص پوست ارجاع شوند. در این مقاله رویکردهای علل غیرضروری آلوپسی بحث خواهد شد.

فیزیولوژی رشد مو

مو در سه مرحله رشد می کند: آناژن (رشد فعال ، حدود 90٪ موها) ، کاتاژن (تخریب ، کمتر از 10٪ موها) و تلوژن (5٪ تا 10٪ موها در حالت استراحت). در مرحله تلوژن مو ریخته می شود.

رویکرد به بیمار مبتلا به آلوپسی بدون جراحات

سابقه و معاینه بدنی اغلب برای تعیین علت خاص ریزش مو کافی است. راحت است که دلایل مختلف را به علل کانونی (تکه ای) و منتشر تقسیم کنید و مطابق آن پیش بروید. ریزش موهای تکه ای اغلب به دلیل آلوپسی آره آتا ، تینه کاپیتس و تریکوتیلومانیا است. ریزش موی منتشر معمولاً به دلیل تلوژن یا آناژن افلوویوم است. آلوپسی آندروژنتیک ممکن است منتشر یا در الگوی خاصی باشد و تا طاسی کامل پیشرفت کند.

تاریخچه

سرنخ های مهم مربوط به علل الگوها و انواع مختلف ریزش مو در و. موهایی که به صورت توده ای خارج می شوند ، تلوژن افلوویوم را نشان می دهند. علائم سیستمیک مانند خستگی و افزایش وزن کم کاری تیروئید را نشان می دهد ، در حالی که یک بیماری تب دار ، یک رویداد استرس زا یا حاملگی اخیر ممکن است باعث ریزش موی تلوژن افلوویوم شود. استفاده از محصولات مو مانند مواد صاف کننده یا برخی از شامپوها ، تشخیص trichorrhexis nodosa را نشان می دهد. سابقه خانوادگی کم کاری تیروئید ممکن است آزمایش آزمایشگاهی را برای این بیماری تضمین کند ، در حالی که سابقه خانوادگی ریزش مو از تشخیص آلوپسی آندروژنتیک پشتیبانی می کند.

معاینه جسمی

معاینه بدنی باید بر روی مو و پوست سر متمرکز باشد ، اما باید به علائم جسمی هر بیماری همراه اشاره کرد که با بررسی سیستم ها نشان داده شود. اگر فقط پوست سر درگیر باشد ، پزشک باید به دنبال الگوی معمولی مرد یا زن باشد تا وجود آلوپسی آندروژنتیک را تعیین کند. ریزش موی کل بدن با آلوپسی توتالیس سازگار است. موهای خشک و شکسته نشان دهنده تریکورکسیس نودوزا است ، در حالی که پوسته پوسته شدن ، پوسته پوسته ، پوسته ، فرسایش یا اریتم و آدنوپاتی موضعی نشان دهنده عفونت است.

آزمایش کشیدن ممکن است برای تشخیص شرایط ریزش مو استفاده شود. 1 معاینه کننده با استفاده از انگشت شست ، اندام و انگشتان میانی تقریباً 40 تا 60 تار مو را در قاعده آنها گرفته و کشش ملایم را از پوست سر اعمال می کند. نتیجه مثبت زمانی است که بیش از 10٪ از موها (چهار تا شش) از پوست سر خارج شود. این به معنای ریزش موی فعال است و تشخیص تلوژن افلوویوم ، آناژن افلوویوم یا آلوپسی آره آتا را نشان می دهد. با این حال ، یک نتیجه آزمایش منفی لزوماً آن شرایط را حذف نمی کند. استاندارد بودن آزمون کشیدن دشوار است زیرا نیروی کشش به طور یکنواخت توزیع نمی شود و به همین دلیل تقریب تعداد موهای گرفته شده دشوار است و در نتیجه منجر به تفسیرهای غلط می شود.

مطالعات آزمایشگاهی

از آنجا که بسیاری از شرایط می توانند باعث ریزش مو شوند ، هیچ آزمایش معمول برای ارزیابی ریزش مو وجود ندارد. تست های آزمایشگاهی زمانی نشان داده می شود که سابقه یا یافته های معاینه فیزیکی وجود یک بیماری زمینه ای را نشان دهد.

اختلالات خاص

آلوپسی آندروژنتیک

آلوپسی آندروژنتیک رایج ترین شکل ریزش مو در مردان و زنان است و یک نوع طبیعی فیزیولوژیک است. این در مردان سفیدپوست شیوع بیشتری دارد ، به ترتیب 30٪ ، 40٪ و 50٪ به ترتیب در 30 ، 40 و 50 سالگی دچار آلوپسی آندروژنتیک می شوند. اگرچه این وضعیت در زنان کمتر دیده می شود ، اما 38٪ از زنان بالای 70 سال ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند. بسیاری از بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.

 کم پشتی مو به صورت الگوی خاص جنسیت اتفاق می افتد. مردان به طور معمول با کم پشتی ، نازک شدن پوست سر و راس سر یا ریزش کامل مو با موهای باقی مانده در قسمت های استخوان سر و حاشیه گیجگاهی مواجه می شوند. زنان به طور معمول با کم پشت شدن موهای رأس موج با کمبود خط موی جلویی مواجه می شوند. بعضی از خانمها نازک شدن پوست روی پوست جانبی را تجربه می کنند. بیماری های رایجی که از آلوپسی آندروژنتیک تقلید می کنند شامل بیماری تیروئید ، کم خونی فقر آهن و سو تغذیه است.

درمان براساس اولویت بیمار است. ماینوکسیدیل موضعی (محلول 2٪ یا 5٪) برای درمان آلوپسی آندروژنتیک در مردان تأیید شده است. رشد مجدد مو در راس نسبت به ناحیه پیشانی قوی تر است و بهبود آن شش تا 12 ماه طول خواهد کشید. درمان باید به طور نامحدود ادامه یابد زیرا با قطع درمان ریزش مو مجدداً اتفاق می افتد. محلول ماینوکسیدیل 2٪ برای درمان آلوپسی آندروژنتیک در زنان توصیه می شود. عوارض جانبی آن شامل درماتیت تحریک کننده و تماسی است.

فیناستراید (Propecia) ، 1 میلی گرم در روز به صورت خوراکی ، برای درمان آلوپسی آندروژنتیک در مردانی که ماینوکسیدیل موضعی برای آنها بی اثر است ، تأیید شده است. از عوارض جانبی فیناستراید می توان به کاهش میل جنسی ، اختلال در نعوظ و ژنیکوماستی اشاره کرد.

ماینوکسیدیل و فیناستراید خوراکی تنها درمانی هستند که در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای درمان آلوپسی آندروژنتیک تأیید شده اند. هر دوی این داروها رشد مجدد مو را در بعضی از مردان تحریک می کنند ، اما در جلوگیری از پیشرفت ریزش مو موثرتر هستند. اگرچه تعدادی از روشهای درمانی دیگر نیز در متنهای مختلف ذکر شده است ، اما شواهد خوبی در مورد استفاده از آنها وجود ندارد.

آلوپسی آره آتا

آلوپسی آره آتا یک آلوپسی حاد و تکه ای است که تا 2٪ از جمعیت مبتلا می شود و هیچ تفاوتی بین جنسیت ندارد. تقریباً 20٪ بیماران مبتلا کودکان هستند. علت آن ناشناخته است ، اما پاتوژنز احتمالاً خودایمن است. بیماران ممکن است یک قسمت داشته باشند ، یا ممکن است بهبودی و عود داشته باشند. تشخیص معمولاً از طریق بالینی قابل انجام است.

آلوپسی آره آتا

ریزش مو در آلوپسی آره آتا به سه الگوی مختلف اتفاق می افتد: آلوپسی تکه ای وصله های بسته بندی شده ، بیضی شکل و گوشتی در هر قسمت از بدن است. آلوپسی توتالیس کل پوست سر را درگیر می کند. و آلوپسی جهانی شامل کل بدن است. ارزیابی پوست سر ممکن است موهای کوتاه ولوس ، نقاط زرد یا سیاه و ساقه های شکسته مو (که مخصوص آلوپسی آره آتا نیستند) را نشان دهد. معاینه میکروسکوپی از فولیکول های مو نشان دهنده علامت تعجب مو است (به عنوان مثال ، موهایی که باریک تر به پوست سر هستند و از یک علامت تعجب تقلید می کنند.) حفره ناخن نیز با آلوپسی آره آتا همراه است.

درمان بزرگسالانی که کمتر از 50٪ از درگیری پوست سر برخوردارند ، تزریق داخل ناحیه تریامسینولون استونید است که با استفاده از یک سوزن 30 اینچی 0/5 اینچی به صورت داخل پوست تزریق می شود. حداکثر حجم 3 میلی لیتر در هر جلسه است. درمان ممکن است هر چهار تا شش هفته تا زمان برطرف شدن یا حداکثر برای شش ماه تکرار شود. عوارض جانبی موضعی شامل آتروفی گذرا و تلانژکتازی است.

سایر روش های درمانی برای درمان آلوپسی آره آتا شامل داروهای کورتیکواستروئید با قدرت متوسط ​​تا بالا ، ماینوکسیدیل ، آنترالین ، ایمونوتراپی (دیفنیل سیکلوپروپنون ، اسید اسید کواریک دی بوتیلستر) و کورتیکواستروئیدهای سیستمیک است. روش های درمانی موجود در حال حاضر اغلب نتایج نامطلوبی را به همراه دارد و برخی از پزشکان به میزان بالای بهبودی خود به خود اعتماد می کنند و یا در صورت عدم بهبود ، یک قطعه مو یا کلاه گیس را توصیه می کنند.

TINEA CAPITIS

تینه آ کاپیتس یک عفونت درماتوفیت ساقه مو و فولیکول ها است که در درجه اول کودکان را درگیر می کند. عوامل خطر شامل قرار گرفتن در معرض خانه و قرار گرفتن در معرض کلاه ، برس و ابزارهای سلمانی آلوده است. Trichophyton tonsurans شایعترین علت در آمریکای شمالی است. انتقال شخص به شخص دیگر یا از طریق ناقلین بدون علامت اتفاق می افتد. ذرات قارچی عفونی ممکن است ماهها زنده بمانند. سایر بردارها شامل موهای آلوده ، حیوانات و حشرات آلوده است. Microsporum audouinii معمولاً توسط سگها و گربه ها پخش می شود.

ریزش مو در اثر بیماری کچلی.

بیماران مبتلا به تینئوس کاپیتس به طور معمول با آلوپسی تکه ای همراه یا بدون پوسته پوسته شدن ظاهر می شوند ، اگرچه ممکن است کل پوست سر درگیر شود. سایر یافته ها شامل آدنوپاتی و خارش است. کودکان ممکن است دارای جفت کوهی همراه باشند ، یک پلاک باتلاقی دردناک اریتماتوز ، اغلب با تخلیه چرکی و لنفادنوپاتی منطقه ای است. لنفادنوپاتی شنوایی خلفی ممکن است به تمایز کچلی از سایر دلایل التهابی آلوپسی کمک کند. اگر تشخیص از سابقه و معاینه فیزیکی مشخص نباشد ، می توان خراش پوست را که از مرز فعال لکه ملتهب در یک آماده سازی هیدروکسید پتاسیم گرفته شده است ، از نظر میکروسکوپی برای وجود هیف بررسی کرد. خراش پوست نیز می تواند برای کشت قارچ ارسال شود ، اما این کمتر مفید است زیرا رشد قارچ ممکن است تا شش هفته طول بکشد.

کچلی کچلی به درمان سیستمیک نیاز دارد. عوامل ضد قارچی موضعی به فولیکول های مو نفوذ نمی کنند. اگر عامل ایجاد کننده یک نوع Trichophyton باشد ، گزینه های درمانی شامل تربینافین خوراکی (Lamisil) ، ایتراکونازول (Sporanox) ، فلوکونازول (Diflucan) و گریزئوفولوین است. این عوامل دارای اثربخشی مشابه و اثرات سو potential بالقوه بالقوه هستند ، اما گریزئوفولوین به دوره درمانی طولانی تری نیاز دارد. گریزئوفولوین درمان ارجح برای عفونت های ناشی از گونه های میکروسپوروم است ، اما مطالعات قطعی در این زمینه وجود ندارد. قبل از در دسترس بودن نتایج فرهنگ ، اطلاعات محدودی در مورد درمان تجربی وجود دارد. از آنجا که ممکن است گریزئوفولوین در درمان عفونت های T. tonsurans نرخ درمان کمتری داشته باشد ، در صورت استفاده تجربی ممکن است به همان اندازه موثر نباشد. کلیه تماس های نزدیک بیماران مبتلا به کچلی باید از نظر علائم عفونت بررسی شده و در صورت لزوم تحت درمان قرار گیرند.

TELOGEN EFFLUVIUM

تلوژن افلوویوم یک آلوپسی غیر التهابی غیر اسکار ، با شروع نسبتاً ناگهانی است ، با بروزهای مشابه بین جنس و گروه های سنی. این اتفاق زمانی رخ می دهد که تعداد زیادی از موها وارد فاز تلوژن می شوند و سه تا پنج ماه پس از یک فشار روانی فیزیکی یا عاطفی می افتند. لیست عوامل تحریک کننده گسترده است و شامل بیماری های مزمن شدید ، بارداری ، جراحی ، تب شدید ، سو تغذیه ، عفونت های شدید و اختلالات غدد درون ریز است. داروهای مسبب شامل رتینوئیدها ، ضد انعقادها ، ضد تشنج ، مسدود کننده های بتا و داروهای ضد تیروئید هستند. قطع داروهای ضد بارداری خوراکی یکی دیگر از دلایل احتمالی است.

بیماران مبتلا به تلوژن افلوویوم ممکن است علائم یک بیماری زمینه ای را داشته باشند ، اما اغلب بدون علامت هستند. آنها اغلب متوجه بیرون آمدن توده های مو در دوش یا مسواک خود می شوند. باید از آنها خواسته شود که هر دو عامل احتمالی را دو تا پنج ماه قبل از شروع بیماری به یاد بیاورند.

معاینه پوست سر در بیماران مبتلا به تلوژن افلوویوم به طور معمول کم پشتی مو را نشان می دهد. وجود اریتم ، پوسته پوسته شدن یا التهاب ؛ توزیع موهای تغییر یافته یا ناهموار. یا تغییر در کالیبر شافت ، طول ، شکل ، یا شکنندگی ممکن است سایر تشخیص ها را نشان دهد. اگر سابقه و یافته های معاینه فیزیکی اختلالات اساسی سیستمیک (مثلا کم خونی فقر آهن ، کمبود روی ، بیماری کلیوی یا کبدی ، بیماری تیروئید) را نشان دهد ، بررسی های آزمایشگاهی نشان داده می شود.

تلوژن افلوویوم معمولاً خود محدود بوده و طی دو تا شش ماه برطرف می شود. درمان شامل از بین بردن علت اصلی و ایجاد اطمینان است. در صورت امکان ، داروهای بالقوه ایجاد کننده باید قطع شوند. اگر استرس زمینه ای ادامه یابد ، تلوژن افلوویوم ممکن است سالها طول بکشد.

TRICHOTILLOMANIA

تریکوتیلومانیا نوعی اختلال کنترل تکانه با میانگین سنی شروع تقریباً 13 سال است. بیماران مبتلا به این بیماری موهای خود را آگاهانه یا ناخودآگاه می کشند ، می پیچانند یا می چرخانند. گزارش شده است که تریکوتیلومانیا تا حدود 4٪ از مردم را تحت تأثیر قرار می دهد و بیشترین میزان آن در کودکی و نوجوانی است.

ریزش مو در اثر تریکوتیلومانیا.

اگر بیمار درمورد کشیدن موهای خود تمایل ندارد تشخیص تریکوتیلومانیا دشوار باشد. بیماران به طور معمول تکه های آلوپسی جلوی جداری را مشاهده می کنند که به صورت خلفی پیشرفت می کنند و ممکن است شامل مژه ها و ابروها باشد. وصله های برهنه معمولی هستند و ممکن است موها به صورت ناهموار و دارای موهای پیچ خورده یا شکسته باشند. تریکوتیلومانیا ممکن است منجر به مشکلات عزت نفس و اجتناب اجتماعی شود. عوارض آن شامل عفونت ، آسیب پوستی و اسکارهای دائمی است.

درمان بهینه برای این بیماری مشخص نیست و ممکن است مراجعه به روانپزشکی نشان داده شود. گزینه های درمانی شامل رفتار درمانی شناختی و مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین است ، اگرچه شواهد قوی از اثر درمانی اثبات نشده است. شواهد اولیه اثرات مثبت درمانی با استیل سیستئین ، اولانزاپین (Zyprexa) و کلومیپرامین (آنافرانیل) را نشان می دهد. ترکیبی از رفتار درمانی شناختی و داروها ممکن است موثرتر از هر یک از رویکردها به تنهایی باشد.

TRICHORRHEXIS NODOSA

Trichorrhexis nodosa هنگامی رخ می دهد که موها ثانویه بعد از ضربه از بین می روند یا به دلیل موهای شکننده. این ساقه پروگزیمال مو را تحت تأثیر قرار می دهد ، اگرچه ساقه دیستال نیز ممکن است درگیر شود. آسیب های ناشی از مسواک زدن شامل مسواک زدن بیش از حد ، استفاده از گرما ، مدل موهای تنگ ، تریکوتیلومانیا و شرایطی که باعث خراش بیش از حد پوست سر می شود. آسیب های شیمیایی شامل درمان های خشن مو (به عنوان مثال ، استفاده بیش از حد از سفید کننده ، رنگ ، شامپو ، پرم یا آرامش دهنده ها) و قرار گرفتن بیش از حد در معرض آب نمک است. نمونه هایی از بیماری های مادرزادی یا ژنتیکی که ممکن است باعث تریکورخسی نودوزا شود عبارتند از: تریکورخسیس اینوژیناتا (مو بامبو) ، درهم برداشتن ساقه مو در ناحیه کراتینه سازی ، بیماری منکس ، نقص کراتینیزاسیون به دلیل نقص در متابولیسم مس و اسیدوریای آرژینوسوسینسیک. به ندرت ، تریکورخسی نودوزا می تواند تظاهر کم کاری تیروئید باشد.

ریزش مو در اثر تریکورخسی نودوزا.

در معاینه ، موها دارای گره های سفید هستند. در بازرسی دقیق تر ، نشان داده شده است که اینها مکانهای شکستگی در امتداد شافت و قشر هستند که به چندین رشته تقسیم شده اند. در درموسکوپی ، موها مانند دو جارو یا برس های رنگ آمیزی به هم می مانند.

اگر تشخیص روشن نباشد ، آزمایش آزمایشگاهی باید شامل شمارش کامل خون ، مطالعات آهن ، سطح مس ، آزمایش عملکرد کبد ، سطح هورمون تحریک کننده تیروئید و سطح آمینو اسید سرم و ادرار باشد. درمان شامل جلوگیری یا به حداقل رساندن ضربه های جسمی و شیمیایی است.

آناژن افلوویوم

Anagen effluvium  ریزش غیرطبیعی پخش مویی (معمولاً ناگهانی) در مرحله آناژن به دلیل رویدادی است که فعالیت میتوزی یا متابولیکی فولیکول مو را مختل می کند. بروز آناژن افلوویوم بعد از شیمی درمانی تقریباً 65٪ است. این ماده معمولاً با سیکلوفسفامید ، نیتروسوره و دوکسوروبیسین (آدریامایسین) همراه است. سایر داروهای مسبب شامل تاموکسیفن ، آلوپورینول ، لوودوپا ، بروموکریپتین (پارلودل) و سمومی مانند بیسموت ، آرسنیک و طلا است. سایر شرایط پزشکی و التهابی مانند مایکوز فونگوئیدس یا پمفیگوس ولگاریس می تواند منجر به آناژن افلوویوم شود.

بیماران به طور معمول دچار ریزش موی منتشر می شوند که روزها تا هفته ها پس از قرار گرفتن در معرض ماده شیمی درمانی شروع می شود و بعد از یک یا دو ماه بیشتر مشخص می شود. تقریباً 50٪ از زنان مبتلا به سرطان ریزش مو را آسیب زا ترین جنبه شیمی درمانی می دانند و تقریباً 10٪ از ترس ریزش مو درمان را کاهش می دهند.

Anagen effluvium معمولاً برگشت پذیر است و یک تا سه ماه پس از توقف عامل متخلف رشد مجدد می کند. آلوپسی دائمی نادر است. در یک متاآنالیز بزرگ از آزمایشات بالینی نتیجه گیری شد که خنک کننده پوست سر تنها مداخله ای است که به طور قابل توجهی خطر آنافژن آناژن ناشی از شیمی درمانی را کاهش می دهد. با این حال ، از خنک شدن پوست سر باید دلسرد شد زیرا ممکن است داروهای شیمی درمانی را به حداقل برساند و منجر به متاستازهای پوستی شود.

پی آر پی برای تقویت مو

مزوتراپی برای تقویت مو

قیمت بوتاکس

شما احتمالاً اصول تزریق بوتاکس را می دانید ، خصوصاً اینکه برای صاف شدن چین و چروک ها طراحی شده است. اما ممکن است به دنبال این باشید که "بوتاکس چقدر هزینه دارد" یا "چه مدت طول می کشد تا بوتاکس اثر کند"؟ این مقاله مرحله به مرحله شما را راهنمایی می کند .

بوتاکس چیست؟

به زبان ساده ، بوتاکس دارویی است که به منظور صاف کردن موقتی پا کلاغی ها در اطراف چشم و خطوط اخم در پیشانی ، به عضلات تزریق می شود. این ماده حاوی یک پروتئین سم بوتولینوم بسیار خالص است   بله بوتاکس در واقع یک سم رقیق شده است..

هزینه بوتاکس چقدر می شود؟

قیمت بوتاکس متفاوت است ، زیرا بعضی از کلینیک ها هزینه را برای هر واحد و برخی دیگر آن را به ازای هر منطقه تعیین می کنند. قیمت متوسط تزریق بوتاکس  ​​در ایران حدود نیم دلار برای هر واحد است و در یک جلسه درمانی ممکن است از 20 تا 60 واحد در هر منطقه استفاده شود. انتظار می رود برای بوتاکس کامل پیشانی به ازای هر جلسه به طور متوسط ​​حدود 20 تا 50 دلار بپردازید.

بوتاکس چگونه کار می کند؟

هر زمان که اخم می کنید ، می خندید ، یا چشمک می زنید ، عضلات خاصی از صورت منقبض می شوند و باعث ایجاد خطوط در صورت می شوند. بوتاکس با فلج کردن این عضلات صورت ، به طور موقت این فعالیت عضلانی را کاهش می دهد ، که به صاف کردن خطوط افقی و اخم و پا کلاغی ها کمک می کند.

چه مدت طول می کشد تا بوتاکس کار کند؟ بوتاکس چه مدت دوام می آورد؟

بوتاکس به عنوان روش زمان ناهار شناخته می شود ( تزریق بوتاکس به واقع فقط 10 دقیقه طول می کشد).  گفته شده ، نتایج به طور کلی برای 24 تا 48 ساعت ظاهر نمی شوند. چهره ها در عرض یک هفته پس از تزریق بوتاکس به طور قابل توجهی صاف تر به نظر می رسند و نتایج مطلوب پس از یک ماه مشهود خواهد بود.  در مطالعات بالینی تولیدکنندگان:

•  67.9 درصد از افراد در روز سی ام پس از درمان، دارای خطوط پنجه کلاغی خفیف بودند یا اصلا آن را نداشتند

• در  80 درصد افراد خط اخم به طور قابل توجهی کاهش یافته بود. این اثرات معمولاً طی سه تا شش ماه از بین می رود.

محل های تزریق بوتاکس کدامند؟

همانطور که در بالا اشاره شد ، متداول ترین مکان های تزریق بوتاکس در اطراف چشم و پیشانی است.

آیا بوتاکس می تواند میگرن را درمان کند؟

بوتاکس ممکن است بیشتر به عنوان محو کننده معجزه آسای چروک ها شناخته شود ، اما از سال 2010 ، این یک روش درمانی مورد تایید FDA برای کسانی است که از میگرن مزمن رنج می برند.

آیا بوتاکس می تواند تعریق را درمان کند؟

بوتاکس همچنین به عنوان یک درمان موثر برای تعریق زیاد استفاده شده است. وقتی این ماده در زیر بغل ، کف دست یا پا تزریق می شود ، به همان روشی که مانع انقباضات عضلانی می شود ، به غیرفعال شدن غدد عرق کمک می کند.

آیا من واجد شرایط برای تزریق بوتاکس هستم؟

بیشتر بزرگسالان واجد شرایط بوتاکس هستند (سازندگان آن را برای افراد زیر 18 سال توصیه نمی کنند). در این موارد نباید بوتاکس بزنید:

•  به هر یک از مواد موجود در بوتاکس حساسیت داشته باشید.

•  در محل تزریق عفونت داشته باشید

•  عفونت ادراری داشته باشید  (UTI)

•  برای بی اختیاری ادرار تحت درمان باشید یا نمی توانید مثانه خود را تخلیه کنید و به طور معمول از کاتتر استفاده نمی کنید

•  باردار یا شیرده هستید. مشخص نیست که آیا بوتاکس می تواند به نوزاد متولد شده آسیب برساند یا به شیر مادر منتقل شود.

اگر بیماری دیگری دارید ، بهتر است قبل از مصرف بوتاکس با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی بوتاکس چیست؟

در صورت تزریق صحیح ، تزریق بوتاکس نیاز به زمان زیادی ندارد. بیماران بطور معمول می توانند بلافاصله پس از درمان کلیه فعالیتهای طبیعی خود را از سر بگیرند.

این بدان معنا نیست که تزریق کاملا بدون خطر است. قرمزی خفیف ، کبودی و تورم می تواند در روزهای پس از درمان افزایش یابد ولی عوارض جدی تر دیده نمی شود.

برخلاف تصور عمومی ، باکتری های ایجادکننده بوتولیسم ( کلستریدیوم بوتولینوم ) بخشی از این درمان نیستند و شش مورد از هفت سم عصبی ترشح شده نیز نیستند. تنها ماده ای که در تزریق بوتاکس استفاده می شود ، سم بوتولینوم A ، با دقت استخراج شده و خالص سازی شده است. بعلاوه ، دوز دارو بسیار اندک است و نمی تواند فراتر از بافت عضلانی برود که به آن تزریق می شود ، به این معنی که بوتاکس احتمال زیادی ندارد که لبتواند به جریان خون برسد.

تصاویر بوتاکس

سوالات پرتکرار درباره خال ها و برداشتن خال

جراحی یا لیزر خال کدام روش بهتر است و به چه عواملی بستگی دارد ؟

روش های مختلف برداشتن خال ها بستگی به سن بیمار، بزرگ یا کوچک بودن خال، عمق خال، و حتی مکان خال دارد. خال های مادرزادی بهتر است جراحی شوند چون عمق زیادی دارند. خال های ریز و سطحی را با لیزر و یا حتی کوتر هم می توان به صورت کامل از بین برد.

عوارض برداشتن خال چیست ؟

برداشتن خال های روی گردن و سینه احتمال بجا گذاشتن اسکار هیپرتروفیک ( یا به اصطلاح عام گوشت اضافی ) دارد که اگر پزشک نکات لازم جهت پیشگیری از این عارضه را رعایت کند احتمال آن خیلی کمتر می شود. معمولاً بعد از جراحی و یا لیزر خال یک قرمزی در محل برداشت خال ایجاد می شود بطور کامل از بین می رود.

در صورت جراحی خال به دست افراد غیر مجرب، امکان بجا گذاشتن اثر و یا چال در محل وجود دارد. از عوارض دیگر، عود خال است که باید به پزشک مربوطه مراجعه شود و مجدد برداشته شود.

عود خال ها بستگی به چه عواملی دارد ؟

-  عود یا بازگشت خال بستگی به عمق خال دارد. خال های عمیق معمولاً احتمال عود بیشتری دارند.

-  عود خال ها بستگی به سن بیمار دارد، در سنین زیر 30 سال خال ها سلول های فعالی دارند و اگر به طور کامل برداشته نشوند امکان رشد مجدد آنها وجود دارد و در این صورت پزشک باید مجدداً خال عود شده را ترمیم نماید. اما در سنین بالاتر معمولاً احتمال برگشت خال ها کمتر است .

ارجحیت لیزر به کوتر ( یا سوزاندن ) خال در چیست ؟

در خال های سطحی لیزر ارجحیت بیشتری نسبت به کوتر دارد زیرا امکان چال شدن محل خال بسیار کمتر است. همچنین لیزر بسیار سریع تر انجام می شود و عمق بیشتری از خال را می توان از بین برد بدون اینکه گودی در محل ایجاد شود. با لیزر همچنین خال های داخل ابرو و حتی لبه پلک ها را می توان با ظرافت کامل از بین برد، بدون اینکه به موی ابرو و یا حتی مژه آسیبی برسد.

آیا برداشتن خال باعث تبدیل آن به بدخیمی می شود؟

خیر، اینکه ندرتاً بعضی افراد را می بینیم که به دنبال برداشتن خال دچار سرطان پوستی در محل آن شده اند به این دلیل است که برخی ضایعات پوستی که ظاهراً به عنوان خال ( توسط پزشکان غیر متخصص پوست ) برداشته می شوند، اشتباهاً تشخیص داده اند و به اسم خاص برداشته شده اند و از اول تومور بوده اند و چون این ضایعات معمولاً عمق دارند بلافاصله عود می کنند و اگر اهمال شود ممکن است رشد کند و عمیق تر شود.

پس اگر برداشتن خال ( اگر واقعاً خال باشد ) هیچ مشکلی از نظر سرطانی شدن برای بیمار ایجاد نمی کند. معمولاً پزشکان متخصص پوست به راحتی می توانند خال های مشکوک را قبل از برداشتن آن شناسایی کنند و در صورت لزوم نمونه برداری و آزمایش نمایند.

چه تغییراتی در خال نیاز به مراجعه به پزشک دارد؟

خال هایی که دچار تغییراتی در رنگ، شکل، حاشیه و یا اندازه یا غیر قرینه شوند نیاز به آزمایش دارند. همچنین خال هایی که به خارش می افتند یا دچار خونریزی می شوند و یا حاشیه نامنظم دارند بهتر است آزمایش شوند.

بهترین مرکز لیپوماتیک   تاتو پزشکی میکروپیگمنتیشن   هایفوتراپی غرب تهران   هایفو غرب تهران   بهترین مرکز هایفو هایفوتراپی    مزوتراپی لاغری   مزوتراپی غبغب   مزوتراپی صورت   مزوتراپی جوانساز مزوتراپی مو مزوتراپی غرب تهران بهترین مرکز مزوتراپی مو   پی آر پی زانو غرب تهران   بهترین مرکز پی آر پی زانو   مرکز پی آر پی    پی آر پی صورت پی آر پی غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی   پی آر پی مو پی آر پی مو غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی مو   لیفت با نخ   بهترین مرکز لیفت با نخ   لیفت با نخ غرب تهران  میکرودرم ابریشن  لایه برداری از پوست بهترین مرکز میکرودرم ابریژن   بهترین مرکز برداشتن خال  برداشتن خال غرب تهران  خالبرداری غرب تهران   میکرونیدلینگ غرب تهران   بهترین مرکز میکرونیدلینگ   لیزر مو غرب تهران  بهترین مرکز لیزر موهای زائد بهترین لیزر موها زائد   پیرسینگ ناف غرب تهران   بهترین مرکز پیرسینگ ناف   بهترین مرکز پیرسینگ   تزریق ژل غرب تهران   بهترین مرکز تزریق ژل فیلر   ژل خط خنده بهترین مرکز تزریق ژل لب بهترین مرکز زاویه سازی کلینیک برای تزریق ژل خط تزریق ژل خنده   تزریق بوتاکس غرب تهران   بهترین مرکز تزریق بوتاکس   بهترین مارک بوتاکس   دکتر خوب برای تزریق بوتاکس   دکتر پوست و مو غرب تهران

بهترین روش برداشتن خال صورت چیست؟

خیلی از افراد از وجود خال در چهره‌شان ناراضی هستند و برای از بین بردن آن حاضرند هر کاری انجام دهند. خال‌ها انواع مختلفی دارند و برای حذف آن‌ها از صورت با توجه به ماهیت هر کدام روشی خاص انتخاب می‌شود. تصمیم‌گیری برای این که چه روشی برای برداشتن خال شما مناسب است با پزشکی است که به او مراجعه کرده‌اید. در ادامه با روش‌های مختلف برداشتن و خال و همچنین بهترین روش برای این انجام این کار آشنا می‌شوید.

خال صورت انواع و اقسام متفاوتی دارد، خال‌های رنگی و یا مشکی رنگ ممکن است از کودکی یا بلوغ شروع شوند ولی بیشترین تعداد خال‌های رنگی بین ۲۰ الی ۳۰ سالگی به دلایل ژنتیکی ظاهر می‌شود و این در صورتی است که در هنگام تولد سلول اولیه آن در بدن وجود داشته باشد که بعضی در همان کودکی ظاهر می‌شود و اکثریت آن بعد از بلوغ رشد می‌کند. اکثر خال‌هایی که در نواحی سر و صورت و بدن ایجاد می‌شوند از جنس سلول‌های رنگدانه‌ساز یا ملانوسیت هستند. این‌ها اغلب تیره و به اندازه یک نقطه و یا حداکثر چند سانتی‌متر هستند. اغلب این خال‌ها بدون خطر و عارضه بوده و فقط از جنبه زیبایی اهمیت دارند.

انواع خال

خال‌ها یکی از شایع‌‌ترین ضایعاتی هستند که ممکن است روی پوست یا حتی مخاط دیده شوند. این ضایعات را می‌توان به دو دسته کلی «خال‌های اکتسابی» و «خال‌های مادرزادی» تقسیم‌بندی کرد. اغلب خال‌ها از نوع اکتسابی هستند و خال‌های مادرزادی درصد کمتری را شامل می‌شوند. خال‌ها را می‌توان براساس رنگ، اندازه و منشاشان نیز تقسیم‌بندی کرد. برای مثال بعضی خال‌ها از لایه‌های بالاتر پوست منشا می‌گیرند و سطحی‌تر هستند اما بعضی دیگر از لایه‌های عمقی‌تر پوست منشا می‌گیرند و برجسته‌تر هستند که در عوام خال گوشتی نامیده می‌شوند. بعضی ضایعات نیز شبیه خال‌های گوشتی هستند درحالی که واقعا خال نیستند و تنها پزشک می‌تواند این موضوع را تشخیص دهد. خال‌های اکتسابی معمولا زمینه ژنتیک دارند و افراد سفید پوست بیشتر دچار آن می‌شوند. این خال‌ها اغلب از دوران کودکی و بلوغ تا حدود ۳۵ سالگی تظاهر پیدا می‌کنند.

روش‌های برداشتن خال صورت

روش‌های برداشتن خال به دو دسته جراحی و غیر جراحی تقسیم می‌شوند.

در روش جراحی، ضایعه به‌ طور کامل با تیغ جراحی برداشته شده و جای آن بخیه می‌شود. احتمال عود خال با این روش بسیار کم است یا اصلا وجود ندارد. روش‌های غیرجراحی نیز اغلب شامل لیزر و سوزاندن می‌شوند. در این روش بخیه‌ای روی پوست زده نمی‌شود اما چون ممکن است خال به‌ طور عمقی برداشته نشود، احتمال عود آن بیشتر است. انتخاب بین روش جراحی یا غیرجراحی به‌عهده پزشک است و تنها در مورد بعضی خال‌ها ممکن است که بتوان از هر دو روش استفاده کرد. در مورد خال‌های مادرزادی یا سایر خال‌هایی که وسعت خیلی زیادی دارند ممکن است عمل جراحی امکان‌پذیر نباشد و از لیزر استفاده شود. خال‌هایی که خطر بدخیمی دارند نیز باید فقط با جراحی برداشته شوند تا بتوان ضایعه را به آزمایشگاه فرستاد. درواقع لیزر خال را تخریب می‌کند و دیگر ضایعه‌ای وجود ندارد که برای آزمایش بفرستیم.

این روش‌ها مناسب برداشتن خال نیستند

برداشت خال با دیگر روش‌های غیرجراحی مانند سرد کردن یا کرایو، درم ابریژن و پیلینگ یا لایه‌برداری نیز امکان‌پذیر است اما این روش‌ها بیشتر در مواردی کاربرد دارند که روش‌های معمول برداشت خال قابل انجام نباشند یا برای ضایعاتی مناسب هستند که در واقع خال نیستند و فقط به خال شباهت دارند از جمله لکه‌های حاصل از آفتاب و کک و مک که سطحی‌تر هستند. در حالی‌ که خال از لایه‌های عمقی‌تر پوست منشا می‌گیرد و اگر به‌ صورت سطحی آن را برطرف کنیم دوباره عود خواهد کرد.

مزایا و معایب جراحی و لیزر چیست؟

روش جراحی و غیر جراحی برداشت خال هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. برای مثال در جراحی پوست برش می‌خورد و بخیه زده می‌شود اما در لیزر برش و بخیه‌ای وجود ندارد. جراحی طی یک جلسه انجام می‌شود اما لیزر ممکن است به چند جلسه تکرار احتیاج داشته باشد. احتمال عود خال با روش جراحی نیز کمتر از لیزر است. توجه داشته باشید که همه خال‌ها را نمی‌توان با لیزر برطرف کرد، بنابراین توصیه می‌شود انتخاب روش مناسب برای برداشت خال را به متخصص پوست بسپارید.\

بهترین روش برای برداشتن خال کدام است؟

به طور کلی باید گفت خال هایی که مشکوک به بدخیمی می باشند باید از طریق جراحی برداشته شده و آنها را جهت بررسی های آسیب شناسی به آزمایشگاه فرستاد. در اکثریت قریب به اتفاق موارد دیگر بهترین روش های برداشتن خال ها از طریق سوزاندن با لیزر یا روش میکروکوترینگ (سوزاندن ظریف) می باشد. از این بین، با توجه به عدم وجود اشعه در روش میکروکوترینگ، این روش اولین انتخاب در برداشتن خال های خوش خیم می باشد.

بهترین مرکز لیپوماتیک   تاتو پزشکی میکروپیگمنتیشن   هایفوتراپی غرب تهران   هایفو غرب تهران   بهترین مرکز هایفو هایفوتراپی    مزوتراپی لاغری   مزوتراپی غبغب   مزوتراپی صورت   مزوتراپی جوانساز مزوتراپی مو مزوتراپی غرب تهران بهترین مرکز مزوتراپی مو   پی آر پی زانو غرب تهران   بهترین مرکز پی آر پی زانو   مرکز پی آر پی    پی آر پی صورت پی آر پی غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی   پی آر پی مو پی آر پی مو غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی مو   لیفت با نخ   بهترین مرکز لیفت با نخ   لیفت با نخ غرب تهران  میکرودرم ابریشن  لایه برداری از پوست بهترین مرکز میکرودرم ابریژن   بهترین مرکز برداشتن خال  برداشتن خال غرب تهران  خالبرداری غرب تهران   میکرونیدلینگ غرب تهران   بهترین مرکز میکرونیدلینگ   لیزر مو غرب تهران  بهترین مرکز لیزر موهای زائد بهترین لیزر موها زائد   پیرسینگ ناف غرب تهران   بهترین مرکز پیرسینگ ناف   بهترین مرکز پیرسینگ   تزریق ژل غرب تهران   بهترین مرکز تزریق ژل فیلر   ژل خط خنده بهترین مرکز تزریق ژل لب بهترین مرکز زاویه سازی کلینیک برای تزریق ژل خط تزریق ژل خنده   تزریق بوتاکس غرب تهران   بهترین مرکز تزریق بوتاکس   بهترین مارک بوتاکس   دکتر خوب برای تزریق بوتاکس   دکتر پوست و مو غرب تهران

تقسیم بندی خال ها

در یک تقسیم‌بندی کلی خال‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: ‌خال‌های ملانوسیتی اکتسابی و خال‌های ملانوسیتی مادرزادی خال‌های ملانوسیتی اکتسابی شایع‌ترین خال‌هایی که در محدوده صورت ایجاد می‌شوند،‌ خال‌های ملانوسیتی اکتسابی هستند که به طور معمول در صورت همه مردم وجود دارند. این نوع خال‌ها مجموعه‌ای از سلول‌های رنگدانه‌داری هستند که به‌طور گروهی دور هم قرار گرفته‌اند و معمولاً به دنبال دوران بلوغ و دوران حاملگی ظاهر می‌شوند.

دو عامل در بروز خال‌های ملانوسیتی اکتسابی مهم است:

الف) زمینه ژنتیکی:

تعداد خال‌هایی که در طول عمر یک فرد در بدن یا صورتش ظاهر می‌شود، ارثی است. اما زمان بروز این خال‌ها براساس زمینه ژنتیکی هر فرد فرق می‌کند.

ب) بعضی از عوامل محیطی باعث می‌شوند عامل ژنتیکی بروز خال از حالت بالقوه به بالفعل دربیاید و زودتر از زمان موعد ظاهر شوند. نور خورشید یکی از مهم‌ترین عواملی است که در بروز زودتر خال‌های ملانوسیتی اکتسابی نقش دارد، استفاده مرتب از ضد آفتاب و دوری از نور خورشید می‌تواند در پیشگیری موثر باشد.

● خال‌های ملانوسیتی مادرزادی

این نوع خال‌ها از بدو تولد در بدن یا صورت افراد وجود دارند و اغلب به‌صورت ضایعات برجسته سیاه یا قهوه‌ای رنگ هستند. خال‌های ملانوسیتی مادرزادی به سه دسته کوچک، متوسط، بزرگ (غول‌آسا) تقسیم می‌شوند. در خال‌های ملانوسیتی مادرزادی بزرگ که اندازه آن‌ها بالای ۲۰سانتی‌متر است احتمال ایجاد ملانوسیت بدخیم زیادتر است. این‌گونه خال‌ها همیشه باید تحت نظر دکتر باشند.

● برداشتن خال از نظر زیبایی و طبی

عده‌ای قادر به تحمل خال‌هایی که زیبایی‌شان را تهدید می‌کند، نیستند و در نتیجه تصمیم به برداشتن خال‌هایشان می‌گیرند.

برداشتن خال یا براساس ضرورت طبی صورت می‌گیرد و یا به خاطر زیبایی. یکسری خال‌ها هستند که با تشخیص پزشک باید برداشته شوند. خال‌هایی که به‌طور ناگهانی دچار تغییراتی مثل پیدا کردن حاشیه نامنظم، نامنظم شدن رنگ خال، پیدا کردن حاشیه غیر قرینه، خارش، التهاب، ‌خونریزی و … شوند، ‌باید تحت نظر پزشک و با انجام آزمایش‌های لازم در این زمینه برداشته شوند. اما در حالت عادی اگر خال دچار هیچ‌کدام از این تغییرات نشد، برداشتنش ضرورت طبی ندارد و ما توصیه نمی‌کنیم، مگر این‌که خود فرد به لحاظ زیبایی ظاهری دوست داشته باشد خالش برداشته شود.

بعضی از خال‌ها ذاتاً بدخیم هستند و اغلب به مرحله بدی که می‌رسند که مریض به پزشک مراجعه می‌کند، ‌اگر آن خال برداشته نشود، قطعاً خطرناک است. خال‌های بدخیم ویژگی‌هایی دارند که می‌توان آن‌ها را از سایر خال‌ها تشخیص داد. با آزمایش تکه‌برداری آسیب‌شناسی می‌توان متوجه بدخیمی خال شد.

● روش‌های برداشتن خال

شاید شما هم یکی از افرادی باشید که قصد برداشتن خال صورت خود را دارند و دوست دارند قبل از برداشتن خالشان از کسانی که تجربه این کار را داشتند، سؤال کنند و ببینند آن‌ها چه روشی برای برداشتن خالشان تجربه‌ کرده‌اند. در حال حاضر روش‌های مختلفی برای برداشتن خال وجود دارد، اما به‌طور کلی روش‌های علمی و شناخته‌شده‌ای که برای برداشتن خال وجود دارد به سه دسته تقسیم می‌شود:

۱) سوزاندن خال

۲) جراحی

۳) لیزر

4) انجماد با نیتروژن مایع

سوزاندن، یکی از روش‌های قدیمی برداشتن خال است. در این روش خال با دستگاه کوتر از طریق ایجاد گرما به وسیله جریان برق سوزانده می‌شود. از آن‌جایی که خال‌ها معمولاً قسمت‌های عمیقی در پوست دارند،‌ این روش ممکن است فرورفتگی چاله مانندی را در سطح پوست ایجاد کند. روش سوزاندن خال که بیشتر در گذشته استفاده می‌شد، برای برداشتن خال‌های ریز و سطحی کاربرد دارد، البته امروزه دستگاه‌های رادیو فرکانسی و یا میکروکوتر ها جایگزین دستگاه‌های کوتر شده‌اند که باعث می‌شود به‌کار بردن این روش اثر کمتری روی پوست بگذارد.

جراحی؛ این روش پرکاربردترین روش برای برداشتن خال در میان پزشکان است. در این روش با ایجاد بی‌حسی موضعی در محدوده خال، ‌با تیغ جراحی یک برش ساده روی پوست ایجاد و خال از عمق پوست خارج می‌شود، ‌سپس جای آن یک یا دو بخیه ظریف زده می‌شود.

لیزر کردن؛ لیزر یک فن‌آوری جدید علمی است که در بسیاری جراحی‌ها استفاده می‌شود و در برداشتن خال هم کاربرد دارد. روش لیزر در برداشتن خال مثل روش سوزاندن است، با این تفاوت که در این روش به‌جای جریان برق از امواج لیزر برای تخریب یا تراش خال استفاده می‌شود.

انجماد با نیتروژن مایع؛ پزشک ممکن است توسط سواپ یا اسپری، مقدار کمی نیتروژن مایع فوق العاده سرد را بر روی خال و یا زائده پوستی قرار دهد. ممکن پس از این کار تاول کوچکی در محل ایجاد گردد که خودبخود بهبود پیدا می کند.

بهترین مرکز لیپوماتیک   تاتو پزشکی میکروپیگمنتیشن   هایفوتراپی غرب تهران   هایفو غرب تهران   بهترین مرکز هایفو هایفوتراپی    مزوتراپی لاغری   مزوتراپی غبغب   مزوتراپی صورت   مزوتراپی جوانساز مزوتراپی مو مزوتراپی غرب تهران بهترین مرکز مزوتراپی مو   پی آر پی زانو غرب تهران   بهترین مرکز پی آر پی زانو   مرکز پی آر پی    پی آر پی صورت پی آر پی غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی   پی آر پی مو پی آر پی مو غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی مو   لیفت با نخ   بهترین مرکز لیفت با نخ   لیفت با نخ غرب تهران  میکرودرم ابریشن  لایه برداری از پوست بهترین مرکز میکرودرم ابریژن   بهترین مرکز برداشتن خال  برداشتن خال غرب تهران  خالبرداری غرب تهران   میکرونیدلینگ غرب تهران   بهترین مرکز میکرونیدلینگ   لیزر مو غرب تهران  بهترین مرکز لیزر موهای زائد بهترین لیزر موها زائد   پیرسینگ ناف غرب تهران   بهترین مرکز پیرسینگ ناف   بهترین مرکز پیرسینگ   تزریق ژل غرب تهران   بهترین مرکز تزریق ژل فیلر   ژل خط خنده بهترین مرکز تزریق ژل لب بهترین مرکز زاویه سازی کلینیک برای تزریق ژل خط تزریق ژل خنده   تزریق بوتاکس غرب تهران   بهترین مرکز تزریق بوتاکس   بهترین مارک بوتاکس   دکتر خوب برای تزریق بوتاکس   دکتر پوست و مو غرب تهران

فیلم برداشتن خال به روش میکروکوترینگ

خال ها و روش های برداشتن آنها

همه ی ما به دنبال داشتن ، پوستی صاف و شفاف هستیم . در این میان ، برخی از افراد روی پوست صورت خود یکسری خال هایی دارند ، که اکثر آن ها چندان خوشایند نیست . در برخی موارد خال صورت زیبایی ظاهری را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث نگرانی فرد می شود . برخی از این خال ها مادر زادی بوده و برخی دیگر بعدا ظاهر می شود ، ولی امروزه می توان ، به راحتی از شر خال های صورت خلاص شد .

در اصطلاح پزشکی به خال ، نووس گفته می شود . در واقع خال مجموعه ای از سلول های رنگدانه دار می باشد ، که به صورت نقاط تیره و کوچک روی پوست ظاهر می شود ، و اندازه و رنگ های مختلف دارد . محل ظاهر شدن خال ها اکثرا روی صورت، دست، پا و نیم تنه می باشد ، ولی با این حال امکان ظاهر شدن آن ها در هر نقطه ای از بدن وجود دارد . خال های پوستی در بیشتر موارد بدون خطر و ضرر می باشند ، و به ندرت این خال ها پیش سرطانی مب باشند ، و در این مواقع بایستی با جراحی آن را برطرف کرد .

برخی افراد از ظاهر شدن خال ها چندان راضی نیستند ، و این موضوع برایشان خوشایند نمی باشد . و آن ها ترجیح می دهند ؛ که به شکل طبیعی ، جراحی یا لیزر درمانی خال های خوش خیم خود را برطرف کنند . اکثر خال های پوستی ظاهری تیره رنگ و یکپارچه داشته ، و اغلب از پوست بیرون می زنند . خال های غیر معمول ، به نسبت خال های معمولی اندازه های بزرگ تری دارند ، و دارای رنگ و لبه های نامنظم می باشند . این گونه خال ها ، خال های پیش سرطانی می باشند ، و احتمال تبدیل شدن آن ها به سرطان پوست ملانوم نسبت به خال های معمولی بیشتر می باشد . در این مقاله بر آن شده ایم که در مورد انواع خال ها و روش برداشتن خال صورت بیشتر صحبت کنیم .

انواع خال

خال ها انواع مختلفی دارند ، و به گونه های مختلفی روی پوست ظاهر می شوند . در این میان خال های صورت و بدن معمولا ظاهری تیره رنگ و یکپارچه داشته و اغلب از پوست بیرون می زنند . خال های غیرمعمولی در مقایسه با خال های معمولی اندازه بزرگ تری داشته و دارای رنگ و لبه های نامنظمی هستند . معمولا نسبت به خال های معمولی بزرگ تر هستند و رنگ و لبه های نامنظمی دارند. این گونه خال ها ، خال های پیش سرطانی می باشند ، و احتمال تبدیل شدن آن ها به سرطان پوست ملانوم نسبت به خال های معمولی بیشتر می باشد . شما می توانید ، با برداشتن خال های پوستی ، زیبایی ظاهری خود را دو چندان کنید .

خال گوشتی چیست؟

یکی از انواع خال ها ، در اصطلاح پزشکی به آن نوی گفته می شود، خال گوشتی می باشد ، این خال بر روی پوست رشد کرده و طیف رنگ آن از رنگ طبیعی پوست تا قهوه ای یا مشکی می باشد . امکان ظاهر شدن خال گوشتی در هر نقطه از پوست یا پوشش مخاطی به صورت تکی یا گروهی وجود دارد . اکثر خال ها در اوایل کودکی و در طول ۲۰ سال اول زندگی ایجاد می شوند. و داشتن ۱۰ تا ۴۰ خال در بزرگسالی ، یک موضوع کاملا طبیعی و عادی می باشد . بعضی از خال ها هم با بالا رفتن سن ظاهر می شوند . به طور متوسط یک خال دارای چرخه عمر در حدود ۵۰ سال است. خال ها با گذشت زمان تغییر یافته ، بزرگ تر و کم رنگ تر می شوند ، و اکثرا در محل خال شاهد رشد مو خواهیم بود .

برخی از خال ها هم هستند ، که در تمام عمر زندگی فرد هیچ تغییری نمی کنند ، و برخی هم با گذشت زمان به آرامی محو شده و از بین می روند . توجه به خال و تغییر در شکل ، اندازه و زنک آن ها امری ضروری می باشد ، چرا که برخی از خال ها غیر معمولی بوده و با گذشت زمان به سرطان پوست ملانوم (شکل شدیدتر سرطان پوست) تبدیل می شوند . اگر پزشک احتمال دهد که خال شما سرطانی است ، ابتدا نمونه بردای می کند و اگر نمونه دارای نشانه های سرطانی بود ، در آن صورت بایستی سریعا برطرف شود . معمولا خال های گوشتی دارای دو نوع هستند ، که در ادامه در مورد آن ها بیشتر توضیح می دهیم :

خال های گوشتی مادرزادی :

دسته ای از خال های گوشتی در بدو تولد ، و به طور مادر زادی بر روی پوست ظاهر می شوند . در میان ۱۰ نفر،۱ نفر دارای خال مادرزادی می باشد . بر طبق بررسی ها و تحقیقات انجام شده ، احتمال تبدیل شدن خال های مادرزادی به ملانوم بیشتر از خال هایی است که پس از تولد ظاهر می شوند. اگر اندازه ی خال از ۸ اینچ بزرگتر باشد، احتمال اینکه به سرطان تبدیل شود ، بیشتر از خال های دیگر است .

خال های گوشتی غیر معمول :

اگر خال دارای ظاهری نامرتب بوده و اندازه آن از یک پاک کن مداد بزرگ تر باشد ، در آن صورت خال غیر معمولی به شمار می روند . این خال ها دارای لبه های نامتوازن بوده و رنگ قهوه ای تیره غیر یکنواخت یا روشن دارند . اغلب این خال ها بر اثر ویژگی های ژنتیک فرد ظاهر می شوند ، و ممکن است ، یک فرد بیش از ۱۰۰ مورد از این خال ها در بدن خود داشته باشد . احتمال تبدیل شدن این خال های غیر معمول به ملانوم بدخیم (سرطانی) بیشتر است . از این رو ، بایستی برای از بین بردن این خال ها حتما به یک متخصص پوست باتجربه مراجعه کرد . هر گونه تغییر خود سرانه در این خال ها می توانند ، خطرات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد .

تجمع سلول های پوستی در یک نقطه به جای پخش شدن در پوست ، علت ظاهر شدن خال های گوشتی است . به این سلول ها در اصطلاح ملانوسیت گفته می شود . این سلول ها در ابتدا دارای رنگ دانه هایی به رنگ طبیعی پوست هستند . ممکن است ، خال ها به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید در طول سال های ۳ تا ۹ سالگی یا در زمان بارداری تیره تر شوند.

خال سرطانی

اکثر خال ها غیر سرطانی ، بدون خطر و خوش خیم هستند . در میان خال ها ، آن دسته از خال هایی که ظاهری متفاوت نسبت به بقیه خال ها دارند و یا خال هایی که بعد از سن ۲۰ سالگی ظاهر می شوند ، نگران کننده هستند . تغییر در رنگ، ضخامت، اندازه یا ظاهر خال بسیار حائز اهمیت است ، و در صورت مواجه شدن با این شرایط حتما بایستی به یک متخصص پوست مراجعه کرد . همچنین اگر خال ها دچار خون ریزی، ترشح، خارش، درد یا حساسیت شدند، بایستی توسط پزشک متخصص معاینه شوند .

برای این کار بایستی شما وضعیت پوست خود را با یک آینه معاینه کرده یا از افراد دیگر بخواهید به شما در این زمینه کمک کنند. به به ناحیه هایی از پوست خود دست ها، بازوها، سینه، گردن، صورت و گوش ها معمولاً در معرض تابش نور خورشید قرار دارند ، بیشتر دقت کنید . اگر وضعیت خال های شما با گذشت زمان تغییر نکرده باشد ، جای نگرانی نیست . ولی با این حال یکسری از علائم هستند ، که می توانند مشکل ایجاد کنند . اگر هر یک از خال های شما شرایط و علائمی که در زیر به آن ها اشاره می کنیم را داشت ، حتما بایستی به متخصص پوست مراجعه کرده و مشکل را با وی در میان بگذارید . برخی از این علائم عبارتند از :

•           تقارن : زمانی که نصف یک خال با نصف دیگر آن مطابقت نداشته باشد.

•           مرز : هنگامی که مرز یا لبه خال ناهموار شده، شفاف یا نامنظم باشد.

•           رنگ : هنگامی که رنگ خال در تمام سطح آن یکسان نباشد یا اگر در این رنگ سایه هایی به رنگ برنزه، قهوه ای، سیاه، آبی، سفید یا قرمز وجود داشته باشد.

•           ضخامت : اگر ضخامت یک خال بزرگ از پاک کن یک مداد باشد.

•           تکامل : اگر خال ها در حال بزرگ شدن باشند؛ یا وضعیت آنها با گذشت زمان تغییر کنند.

ملانوم که نوعی سرطان پوست است ، به طور معمول در مردان در کمر و در زنان در پایین پا شکل می گیرد . ملانوم رایج ترین نوع سرطان در زنان در سنین بین ۲۵ تا ۲۹ سال می باشد.

روش های برداشتن خال

برای برداشتن خال صورت ، روش های مختلفی وجود دارد . برداشتن خال در مورد افرادی که به ملانوم مبتلا شده اند ، امری ضروری است . این در حالی است که برخی از افراد بخاطر احتیاط و یا خشایند نبودن ظاهر پوست به دلیل ظهور خال ،به برداشتن خال صورت اقدام می کنند . در مورد افرادی که می خواهند بنا به دلایل زیبایی خال خود را بردارند، روش های جراحی و غیر جراحی برای از بین بردن خال آنها مورد استفاده قرار می گیرد. در مورد بیماران مبتلا به خال های سرطانی ، تنها راه موثر برای از بین بردن خال جراحی می باشد . روش های برداشتن خال ، متفاوت است . و هر کدام یکسری مزیت ها و معایبی دارند . توصیه ی ما به شما این است که ،قبل از اقدام به برداشتن خال روش های برداشتن خال را مورد بررسی و مطالعه قرار دهید ، تا روش مناسبی را برای برداشتن خال انتخاب کنید .

برای برداشتن خال گوشتی نیز می توان از عمل جراحی استفاده کرد . دلیل انجام این عمل جراحی می تواند به خاطر ایجاد تغییرات در ظاهر یا رنگ، یا ناهموار شدن، وجود درد یا ایجاد مشکلات حرکتی برای فرد باشد. انجام عمل جراحی برای برداشتن یک خال گوشتی به سرعت و به سادگی انجام می شود. این نوع جراحی بر روی بیماران نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد ، و به صورت سرپایی انجام می شود . برای انجام این عمل جراحی نیزای به بی هوشی نمی باشد ، و این عمل با یک بی حسی موضعی انجام می شود .

همچنین برای راحتی بیمار می توان ، از داروهای بی حس ، همراه با یک بی هوشی موضعی استفاده کرد . ولی در اکثر موارد، استفاده از بی حس یا بی هوشی موضعی برای این عمل جراحی نیاز نیست. تصمیم گیری درباره این موضوع به روش درمان خال انتخاب شده و اندازه، موقعیت و تعداد خال های گوشتی که قصد برداشتن آنها در عمل جراحی وجود دارد ، بستگی دارد .علاوه بر این تکنیک دقیق مورد استفاده برای برداشتن خال گوشتی به عواملی همچون شرایط بیمار، اندازه و موقعیت خال در بدن بستگی دارد.

برای برداشتن اکثر خال ها از یک چاقوی جراحی استفاده می شود و سپس محل آن با بخیه بسته می شود. برخی از خال ها ممکن است تا سطح پوست برداشته شوند.این در حالی است که ، برای برداشتن برخی خال های دیگر، خال را با نیتروژن مایع منجمد کرده یا از کوتر برای برداشتن خال صورت استفاده می کنند . در پی این عمل جراحی معمولاً زخم بر روی پوست ایجاد می شود. میزان بزرگی و قابل توجه بودن این زخم به نوع عمل جراحی بستگی دارد. از این رو زخم ایجاد شده بر روی پوست معمولاً در طول یک یا دو هفته ترمیم و بهبود پیدا می کندای. ظهور هر گونه ورم در محل جراحی در طول چند هفته بطور کامل بر طرف می شود. اکثر زخم های ایجاد شده بعد از گذشت یک سال از عمل جراحی بطور قابل توجهی بهبود یافته و اثری از آنها باقی نمی ماند.

توصیه ی ما به شما این است که ، برای برداشتن خال صورت یا بدن به یک جراح زیبایی یا پزشک امراض پوستی مراجعه کنید . پزشکان روش های مختلفی را به شما پیشنهاد می دهد ، و بهترین روش را به شما توصیه می کند ، در نهایت خود شما تصمیم گیرنده روش مورد نظر هستید . قبل از تصمی گیری برای برداشتن خال صورت و پوست در مورد هزینه درمان، میزان درد، طول درمان، احتمال ایجاد جای زخم، احتمال بازگشت خال با پزشک صحبت کنید.

برای از بین بردن خال ها شما می توانید ، خال های خود را داغ کرده و آن ها را بسوزانید. یا می توانید با اصلاح آن ها را از بین ببرید یا اینکه آنها را برش بزنید. یا از روش هایی همچون سرما درمانی یا لیزر درمانی برای برداشتن خال بهره بگیرید . در صورت عدم آمادگی برای استفاده از این روش ها ، می توانید از کرم های برطرف کردن خال استفاده کنید.

روش های برداشتن خال متعدد می باشد . در صورت ابراز علاقه، پزشک در مورد مزایا و معایب این روش ها به شما توضیح خواهد داد. توصیه ی ما به شما این است که ، ابتدا اطلاعات جامع و دقیقی در رابطه با برداشتن خال و روش های آن کسب کنید ، و سپس آگاهانه نسبت به این کار اقدام کنید .

بعد از برداشته شدن خال ، در صورت مشاهده ی هر گونه عفونت، تخلیه، خونریزی، مایع بد بوی ناشی از زخم و تب حتما به پزشک مراجعه نمایید .

برداشتن خال گوشتی

متخصص پوست برای برداشتن یک خال گوشتی ، ابتدا از خال نمونه برداری می کند ، و سپس وضعیت بافت خال را در زیر میکروسکوپ مورد بررسی دقیق قرار می دهد . این کار یک عمل جراحی بسیار ساده می باشد . اگر احتمال سرطانی بودن خال تشخیص داده شود ، بهتر است خال به صورت کامل برداشته شود ، تا در کل بدن پخش نشود .

روش طبیعی برداشتن خال صورت

می توان برای برداشتن خال از روش طبیعی استفاده کرد . برای این کار از کرم ها و چسب های طبیعی مخصوص که در بازار موجود است ، می توان برای برداشتن خال صورت و بدن استفاده کرد . اغلب این کرم ها و چسب ها حاوی سرخ بن هستند سرخ بن یک گیاه دارویی جنگلی است که در شمال آمریکا و کانادا رشد می کند . سرخ بن به عنوان روشی طبیعی برای برداشتن خال صورت و بدن به شمار می رود ، و برای چندین نسل مورد استفاده قرار گرفته است و اکنون برای مصرف خانگی موجود است . این روش بسته به نوع محصول خریداری شده متغیر است. روش برداشتن خال در چسب سرخ بن، به صورت زیر است:

به مدت سه روز چسب را بر روی خال مالیده و آن را با یک بانداژ بپوشانید ، هر بار قبل از مالیدن چسب ، ناحیه مورد نظر را با هیدروژن پروکسید بشوئید . در طی انجام این کار ناحیه انتهای خال ملتهب شده و خال کم رنگ می شود و می افتد. معمولا بعد از افتادن خال ، جای زخم کوچکی ایچاد می شود و آسیبی به بافت وارد نمی شود. به دلیل جامع نبودن اطلاعات در مورد اثر گیاه سرخ بن یا محلول های برداشتن خال طبیعی ، از این روش برای برداشتن خال های که احتمال سرطانی بودن آنها می رود، نباید استفاده کرد. در صورتی که احتمال می دهید ، خال شما سرطانی است ، در مورد روش بیوپسی و درمان خال با جراحی با متخصص امراض پوستی مشورت کنید.

روش جراحی برای برداشتن خال

روش دیگر برای برداشتن خال صورت و بدن ، روش جراحی است ، که به سه روش قابل انجام است که عبارتند از : خارج سازی کامل تراشه ای ، بیوپسی پانچ و جراحی برشی .

•           روش خارج سازی کامل تراشه ای : این روش در مورد خال هایی که از پوست بیرون زده شده اند ، قابل استفاده است . در این روش، پزشک برای ناحیه مجاور خال از بیهوشی موضعی استفاده می کند و سپس با استفاده از چاقوی جراحی تیز و کوچک سطح خال را برش داده و پوست مجاور آن را مسطح می کند .

•           روش بیوپسی پانج : استفاده از این روش معمولا برای خال های پوستی کوچکتر مناسب است . در این روش از از یک دستگاه مخصوص برای پانچ قطعه مکعبی شکلی از پوست استفاده می شود .

•           جراحی برشی : در مورد خال های پوستی صاف یا بدخیم از روش جراحی همراه با برش استفاده می شود . در این روش جراح خال را به طور کامل برش داده و زخم را با بخیه می بندد.

انجماد با نیتروژن مایع

پزشک ممکن است توسط سواپ یا اسپری، مقدار کمی نیتروژن مایع فوق العاده سرد را بر روی خال و یا زائده پوستی قرار دهد. ممکن پس از این کار تاول کوچکی در محل ایجاد گردد که خودبخود بهبود پیدا می کند.

سوزاندن

جریان الکتریکی یک سیم (پروب) را گرم می کند و از این سیم برای سوزندان و برداشتن لایه های بالایی پوست استفاده می شود. در موارد کمی ممکن است به بیش از یک جلسه درمان نیاز باشد ولی در عوض با استفاده از پروب های نازک و مناسب احتمال بر جای ماندن رد بسیار بسیار کم خواهد بود. گرما به پیشگیری از خونریزی کمک می کند.
این روش ها ممکن است کمی دردناک باشد لذا پزشکان قبل از شروع به کار، منطقه عمل را با یک بی حس کننده موضعی بی حس می کنند.

بهترین مرکز لیپوماتیک   تاتو پزشکی میکروپیگمنتیشن   هایفوتراپی غرب تهران   هایفو غرب تهران   بهترین مرکز هایفو هایفوتراپی    مزوتراپی لاغری   مزوتراپی غبغب   مزوتراپی صورت   مزوتراپی جوانساز مزوتراپی مو مزوتراپی غرب تهران بهترین مرکز مزوتراپی مو   پی آر پی زانو غرب تهران   بهترین مرکز پی آر پی زانو   مرکز پی آر پی    پی آر پی صورت پی آر پی غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی   پی آر پی مو پی آر پی مو غرب تهران  بهترین مرکز پی آر پی مو   لیفت با نخ   بهترین مرکز لیفت با نخ   لیفت با نخ غرب تهران  میکرودرم ابریشن  لایه برداری از پوست بهترین مرکز میکرودرم ابریژن   بهترین مرکز برداشتن خال  برداشتن خال غرب تهران  خالبرداری غرب تهران   میکرونیدلینگ غرب تهران   بهترین مرکز میکرونیدلینگ   لیزر مو غرب تهران  بهترین مرکز لیزر موهای زائد بهترین لیزر موها زائد   پیرسینگ ناف غرب تهران   بهترین مرکز پیرسینگ ناف   بهترین مرکز پیرسینگ   تزریق ژل غرب تهران   بهترین مرکز تزریق ژل فیلر   ژل خط خنده بهترین مرکز تزریق ژل لب بهترین مرکز زاویه سازی کلینیک برای تزریق ژل خط خنده   تزریق بوتاکس غرب تهران   بهترین مرکز تزریق بوتاکس   بهترین مارک بوتاکس   دکتر خوب برای تزریق بوتاکس   دکتر پوست و مو غرب تهران

مراقبت های بعد از خال برداری

- ظرف 24 ساعت اول بعد از خال برداری استحمام نکنید.

- ظرف 24-48 ساعت اول بعد از خال برداری از لوازم آرایشی استفاده نکنید.

- بعد از خال برداری محل خال به رنگ قرمز یا صورتی در آمده و سپس طی روزهای بعد یک لخته روی آن تشکیل میشود که این لخته در واقع یک پانسمان طبیعی است.آن را دستکاری نکنید.

- بلافاصله بعد از خال برداری روی جای خال کرم ترمیم کننده با ضخامت زیاد بزنید و مصرف این کرم را به طور مداوم طی 1-2 ماه ادامه دهید.مصرف مداوم کرم ترمیم کننده روی محل باعث ترمیم سریع تر جای زخم خال برداری میشود.

- قرمزی جای خال برداشته شده طرف 1-4 ماه بعد رفع میشود.در صورت نیاز به رفع سریع تر جای خال میتوان از کرم های لایه بردار یا لیزر استفاده کرد.

- طی یک ماه اول بعد از خال برداری روی محل از کرم های لایه بردار استفاده نکنید.

- محل خال برداشته شده از تابش مستقیم نور آفتاب دور باشد و در صورت قرار گرفتن در معرض نور خورشید ابتدا روی محل کرم ترمیم کننده و سپس ضد آفتاب بزنید.

هایفو غرب تهران

بوتاکس غرب تهران

دکتر پوست و مو غرب تهران

همه چیز در مورد خال ها

شناسایی خال های خطرناک و مادرزادی

بسیاری از انسان ها از خال ها یا همان ضایعات پوستی روی نقاط مختلف بدنشان شاکی هستند . اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید و به فکر برداشتن خال های بدنتان هستید بهتر است قبل از اقدام برای برداشتن خال مطالعه ادامه این مطلب را از دست ندهید.

خال ها ضایعات پوستی مسطح یا برجسته پوست هستند که از به هم خوردن ترکیب طبیعی بافت های پوست به دنبال افزایش یا عملکرد غیرطبیعی سلول های رنگدانه ساز پوست ایجاد می شوند. در حقیقت خال یک نتوپلاسم خوش خیم سلول های رنگدانه ساز است.

خال ها به دو گروه بزرگ اکتسابی و مادرزادی تقسیم می شوند. گروه اول که بیشتر خال ها را شامل می شوند، اکتسابی اند و به طور طبیعی حدود 80 درصد مردم دارای یک یا چند خال ملانوسیتی هستند. این خال ها بیشتر در دوران کودکی و بلوغ ایجاد می شوند و پس از 35 سالگی ایجاد خال جدید کمتر دیده می شود.

آنچه باید درباره خال های مادرزادی بدانید

گروه دوم خال های مادرزادی اند و حدود یک درصد نوزادان، هنگام تولد این نوع خال را دارند. این نوع خال ها می توانند در اندازه های کوچک، متوسط و بزرگ باشند و خال های بزرگ، قطری بالاتر از 20 سانتی متر دارند و ممکن است گاهی به اندازه ای بزرگ باشند که قسمتی یا تمامی تنه یا اندام را در بر گیرند. این نوع از خال ها در قسمت تحتانی پشت و در ناحیه ران ها دیده می شوند و 4 تا 6 درصد خطر ایجاد سرطان بدخیم پوست یعنی ملانوم در آنها وجود دارد. خال های مادر زادی در موقع تولد ممکن است بسیار کمرنگ باشند و به همین دلیل ممکن است مورد توجه واقع نشوند؛ در حالی که خال های ملانوسیتی مادر زادی کوچک و متوسط معمولا سرعت رشد کمتری نسبت به سرعت رشد شیرخواران دارند، بنابراین با گذشت زمان کوچک می شوند. در واقع در دوران بلوغ این خال ها تیره تر می شوند و موهای زبر و خشن روی آنها رشد می کنند.

شناسایی خال های خطرناک

خال ها اصولا خوش خیم هستند مگر خال های مادرزادی و خال های غیرکلاسیک (دیسپلاستیک)، اما دیگر خال ها اغلب بدون خطرند.

هرگونه تغییری در اندازه، رنگ، قوام سطحی خال و پیدایش درد، خارش و خونریزی حتما باید مورد توجه قرار گیرد و در صورت بروز هر یک از تغییرات فوق باید به متخصص پوست مراجعه شود که در صورت شک پزشک به بدخیمی خال، نمونه برداری یا برداشتن ضایعه انجام خواهد گرفت. درباره سرطانی شدن خال های ملانوستیک مطالعاتی در سراسر جهان انجام شده است. حدود 25 تا 50 درصد ملانوم ها روی خال های ملانوستیک اکتسابی ایجاد می شود، ولی از آنجا که هر انسان بالغ 20 تا 30 خال اکتسابی دارد در مقایسه با شیوع ملانوم بدخیم می توان گفت اغلب خال های اکتسابی در شرایط معمولی، سرطانی نمی شوند. دو گروه از خال های ملانوستیک بیشتر خطر سرطانی شدن دارند که همان مادرزادی ها یا خال هایی است که در موقع تولد وجود دارد. درواقع هر خال مادرزادی اعم از کوچک و بزرگ می تواند به سرطان تبدیل شود، اما این خطر در خال های خیلی بزرگ مادرزادی بخصوص آنها که قسمت وسیعی از تنه را پوشانده اند بیشتر است. گروه دوم نیز خال های دیسپلاستیک هستند.

چه خال هایی را می توان برداشت؟

به طور کلی هر خالی که دارای یک یا چند نمای غیرمعمول بوده مانند عدم تقارن ضایعه، نامنظم بودن حاشیه و یکنواخت بودن رنگ خال یا اندازه آن بیش از هفت میلی متر باشد باید برداشته شود. خال هایی که در سنین بالا به رشد خود ادامه می دهند یا دچار تیرگی و تغییر شکل می شوند را باید برداشت. قبلا بعضی پزشکان توصیه می کردند خال هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک مداوم هستند (مثل خال هایی که در ناحیه ریش آقایان هستند یا در ناحیه کمربند یا آرنج قرار دارند) چون احتمال بدخیم شدن دارند باید برداشته شود که امروزه چنین اعتقادی وجود ندارد. البته بعضی خال ها بد منظره و ناخوشایند هستند و بیمار از لحاظ زیبایی یا به اصرار اطرافیان برای عمل جراحی خال صورت مراجعه می کند که برداشتن خال در این موارد باید با دقت و رعایت اصول جراحی برای باقی نماندن یا به حداقل رساندن خطر جوشگاه عمل انجام شود.

جراحی بهترین روش برداشت خال

بهترین و استانداردترین روش برای برداشت خال، جراحی است. احتمال بازگشت خالی که با تیغ برداشته می شود بسیار کم است. البته بیشتر پزشکان قبول نمی کنند خال را با جراحی بردارند چون بخیه با ایجاد اسکار و جوشگاه همراه است. در هر صورت پزشک برحسب اندازه و رنگ خال تصمیم می گیرد که چطور آن را بردارد. اگر خالی پررنگ و مودار است، معمولا آن را جراحی می کنند و نمی سوزانند، اما اگر اندازه اش در حد میلی متر و مسطح باشد، می توان آن را با روش های دیگر مثل رادیوفرکوئنسی یا روش های مدرن سوزاندن برداشت. در این روش ها احتمال بروز جوشگاه پایین است، اما احتمال عود وجود دارد. در برخی نقاط بدن برداشتن خال معادل جوشگاه بیشتر است.

مثلا توصیه نمی شود فرد خال روی گردن یا سینه را بردارد، زیرا ریسک ایجاد گوشت اضافه در این نقاط بسیار بالاست. در عین حال، خال ها را به هیچ وجه نباید لیزر کرد، زیرا لیزر بافت آن را تغییر می دهد و اگر بعد از انجام لیزر خال عود کرده را جراحی کنیم و به پاتولوژی بفرستیم، ممکن است گزارش شود غیرطبیعی است.

درمان های خانگی برداشت خال

در زمان های گذشته که روش های نوین برداشتن خال مطرح نشده بود از روش نخ بستن برای حذف خال های گوشتی استفاده می شد. این روش، علمی و درست نیست و خونریزی و درد زیادی هم دارد. ضمن این که کندن خال با استفاده از نخ و خونریزی های متعاقب آن و استفاده از انواع و اقسام ضمادهای تجویزی گیاهی، دست ساز و ... باعث افزایش خطر التهاب و عفونت در محل ضایعه می شود. این روزها هیچ پزشکی این روش حذف خال را توصیه نمی کند.

رد به جای مانده از خال برداشته شده

باقی ماندن اثرات زخم روی پوست، بعد از عمل خال، بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد. بعضی افراد مستعد تشکیل پوست اضافه در محل عمل جراحی هستند و در بعضی نقاط بدن خطر تشکیل جوشگاه محل عمل زیادتر است.

در مورد خال های بزرگ روش هایی وجود دارد که باعث محو کردن کامل خال نمی شود، ولی از نظر ظاهری وضعیت بهتری به وجود می آورد؛ مثل لایه برداری (پیلینگ)، درم ابریژن و لیزر که باعث کمرنگ تر شدن خال می شوند، اما معمولا موقت هستند و خطر ابتلا به سرطان (ملانوما) را کم نمی کنند.

برداشتن خال در یک تقسیم‌بندی کلی خال‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: ‌خال‌های ملانوسیتی اکتسابی و خال‌های ملانوسیتی مادرزادی خال‌های ملانوسیتی اکتسابی شایع‌ترین خال‌هایی که در محدوده صورت ایجاد می‌شوند،‌ خال‌های ملانوسیتی اکتسابی هستند که به‌صورت معمول در صورت همه مردم وجود دارند. این نوع خال‌ها مجموعه‌ای از سلول‌های رنگدانه‌داری هستند که به‌طور گروهی دور هم قرار گرفته‌اند و معمولاً به دنبال دوران بلوغ و دوران حاملگی ظاهر می‌شوند.

دو عامل در بروز خال‌های ملانوسیتی اکتسابی مهم است:

الف) زمینه ژنتیکی

تعداد خال‌هایی که در طول عمر یک فرد در بدن یا صورتش ظاهر می‌شود، ارثی است. اما زمان بروز این خال‌ها براساس زمینه ژنتیکی هر فرد فرق می‌کند.

ب) بعضی از عوامل محیطی باعث می‌شوند عامل ژنتیکی بروز خال از حالت بالقوه به بالفعل دربیاید و زودتر از زمان موعد ظاهر شوند. نور خورشید یکی از مهم‌ترین عواملی است که در بروز زودتر خال‌های ملانوسیتی اکتسابی نقش دارد، استفاده مرتب از ضد آفتاب و دوری از نور خورشید می‌تواند در پیشگیری موثر باشد.

● خال‌های ملانوسیتی مادرزادی

این نوع خال‌ها از بدو تولد در بدن یا صورت افراد وجود دارند و اغلب به‌صورت ضایعات برجسته سیاه یا قهوه‌ای رنگ هستند. خال‌های ملانوسیتی مادرزادی به سه دسته کوچک، متوسط، بزرگ (غول‌آسا) تقسیم می‌شوند. در خال‌های ملانوسیتی مادرزادی بزرگ که اندازه آن‌ها بالای ۲۰سانتی‌متر است احتمال ایجاد ملانوسیت بدخیم زیادتر است. این‌گونه خال‌ها همیشه باید تحت نظر دکتر باشند.

● برداشتن خال از نظر زیبایی و طبی

عده‌ای قادر به تحمل خال‌هایی که زیبایی‌شان را تهدید می‌کند، نیستند و در نتیجه تصمیم به برداشتن خال‌هایشان می‌گیرند.

برداشتن خال یا براساس ضرورت طبی صورت می‌گیرد و یا به خاطر زیبایی. یکسری خال‌ها هستند که با تشخیص پزشک باید برداشته شوند. خال‌هایی که به‌طور ناگهانی دچار تغییراتی مثل پیدا کردن حاشیه نامنظم، نامنظم شدن رنگ خال، پیدا کردن حاشیه غیر قرینه، خارش، التهاب، ‌خونریزی و … شوند، ‌بایدتحت نظر پزشک و با انجام آزمایش‌های لازم در این زمینه برداشته شوند. اما در حالت عادی اگر خال دچار هیچ‌کدام از این تغییرات نشد، برداشتنش ضرورت طبی ندارد و ما توصیه نمی‌کنیم، مگر این‌که خود فرد به لحاظ زیبایی ظاهری دوست داشته باشد خالش برداشته شود.

بعضی از خال‌ها ذاتاً بدخیم هستند و اغلب به مرحله بدی که می‌رسند که مریض به پزشک مراجعه می‌کند، ‌اگر آن خال برداشته نشود، قطعاً خطرناک است. خال‌های بدخیم ویژگی‌هایی دارند که می‌توان آن‌ها را از سایر خال‌ها تشخیص داد. با آزمایش تکه‌برداری آسیب‌شناسی می‌توان متوجه بدخیمی خال شد.

بعضی از متخصصین معتقدند که برای برداشتن خال چه با ضرورت طبی و چه به خاطر زیبایی باید آزمایش‌های آسیب‌شناسی و پاتولوژی روی خال صورت بگیرد. از لحاظ علمی و از نظر قانون طب، هر ضایعه‌ای که از بدن برداشته شود، ‌حتی اگر بدانیم کاملاً خوش خیم است باید روی آ‌ن آزمایش‌های آسیب‌شناسی صورت بگیرد. هرچند در حال حاضر برداشتن خال‌ها به منظور زیبایی، در بیشتر موارد بدون هیچ آزمایشی صورت می‌گیرد و همه چیز به تشخیص پزشک از روی ظاهر خال بستگی دارد.

● روش‌های برداشتن خال

شاید شما هم یکی از افرادی باشید که قصد برداشتن خال صورت خود را دارند و دوست دارند قبل از برداشتن خالشان از کسانی که تجربه این کار را داشتند، سؤال کنند و ببینند آن‌ها چه روشی برای برداشتن خالشان تجربه‌ کرده‌اند. در حال حاضر روش‌های مختلفی برای برداشتن خال وجود دارد، اما به‌طور کلی روش‌های علمی و شناخته‌شده‌ای که برای برداشتن خال وجود دارد به سه دسته تقسیم می‌شود:

1. سوزاندن خال

1. جراحی

3. لیزر

سوزاندن، یکی از روش‌های قدیمی برداشتن خال است. در این روش خال با دستگاه کوتر از طریق ایجاد گرما به وسیله جریان برق سوزانده می‌شود. از آن‌جایی که خال‌ها معمولاً قسمت‌های عمیقی در پوست دارند،‌ این روش ممکن است فرورفتگی چاله مانندی را در سطح پوست ایجاد کند. روش سوزاندن خال که بیشتر در گذشته استفاده می‌شد، برای برداشتن خال‌های ریز و سطحی کاربرد دارد، البته امروزه دستگاه‌های رادیو فرکانسی جایگزین دستگاه‌های کوتر شده‌اند که باعث می‌شود به‌کار بردن این روش اثر کمتری روی پوست بگذارد.

جراحی؛ این روش پرکاربردترین روش برای برداشتن خال در میان پزشکان است. در این روش با ایجاد بی‌حسی موضعی در محدوده خال، ‌با تیغ جراحی یک برش ساده روی پوست ایجاد و خال از عمق پوست خارج می‌شود، ‌سپس جای آن یک یا دو بخیه ظریف زده می‌شود.

لیزر کردن؛ لیزر یک فن‌آوری جدید علمی است که در بسیاری جراحی‌ها استفاده می‌شود و در برداشتن خال هم کاربرد دارد. روش لیزر در برداشتن خال مثل روش سوزاندن است، با این تفاوت که در این روش به‌جای جریان برق از امواج لیزر برای تخریب یا تراش خال استفاده می‌شود.

بهترین مرکز برداشتن خال

برداشتن خال غرب تهران

کلینیک برداشتن خال

کلینیک پوست و مو

دکتر پوست و مو